มาสวดพระคาถาชินบัญชรกันเถอะ

บทสวดพระคาถาชินบัญชร
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

                                              การเจริญพระคาถาชินบัญชรอันศักดิ์สิทธิ์

                                             เริ่มสวด นะโม ๓ จบ
                          นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
                          นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
                          นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

                              นึกถึงท่านเจ้าประคุณสมเด็จโตแล้วตั้งอธิษฐาน
                              ปุตตะกาโม ละเภ ปุตตัง ธะนะกาโม ละเภ ธะนัง
                              อัตถิ กาเย กายะญายะ เทวานัง ปิยะตัง สุตตะวา
                              อิติปิ โส ภะคะวา ยะมะราชาโน ท้าวเวสสุวัณโณ
                                มะระณัง สุขัง อะระหัง สุคะโต นะโม พุทธายะ

      เริ่มบทพระคาถาชินบัญชร
             ๑. ชะยาสะนากะตา พุทธา เชตวา มารัง สะวาหะนัง
                  จะตุสัจจาสะภัง ระสัง เย ปิวิงสุ นะราสะภา.
                                                    ๒. ตัณหังกะราทะโย พุทธา อัฏฐะวีสะติ นายะกา
                                                         สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง มัตถะเก เต มุนิสสะรา.
             ๓. สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง พุทโธ ธัมโม ทะวิโล จะเน
                 สังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหัง อุเร สัพพะ คุณากะโร.
                                                    ๔. หะทะเย เม อะนุรุทโธ สารีปุตโต จะ ทักขิเณ
                                                        โกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัสมิง โมคคัลลาโน จะ วามะเก.
             ๕. ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง อาสุง อานันทะราหุโล
                  กัสสะโป จะ มะนานาโม อุภาสุง วามะโสตะเก.
                                                    ๖. เกสะโต ปิฏฐิภาคัสมิง สุริโยวะ ปะภังกะโร
                                                         นิสินโน สิริสัมปันโน โสภิโต มุนิปุงคะโว.
             ๗. กุมาระกัสสโป เถโร มะเหสี จิตตะวาทะโก
                 โส มัยหัง วะทะเน นิจจัง ปะติฏฐาสิ คุณากะโร.
                                                    ๘. ปุณโณ อังคุลิมาโร จะ อุปาลี นันทะ สีวะลี
                                                         เถรา ปัญจะ อิเมชาตา นะลาเฏ ติละกา มะมะ.
             ๙. เสสาสีติ มะหาเถรา วิชิตา ชินะสาวะกา
                 เอตาสีติ มะหาเถรา ชิตะวันโต ชิโนระสา
                 ชะลันตา สีละเตเชนะ อังคะมังเคสุ สัณฐิตา.
                                                    ๑๐. ระตะนัง ปุระโต อาสิ ทักขิเณ เมตตะสุตตะกัง
                                                           ธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิ วาเม อังคุลิมาละกัง.
             ๑๑. ขันธะโมระปะริตตัญจะ อาฏานาฏิยะ สุตตะ กัง
                   อากาเส ฉะทะนัง อาสิ เสสา ปาการะสัณฐิตา.
                                                    ๑๒. ชินาฌา วะระสัง ยุตตา สัตตะปาการะลังกะตา
                                                            วาตะปิตตา ทิสัญชาตา พาหิรัช ฌัตตุปัททะวา.
             ๑๓.อะเสสา วินะยัง ยันตุ อะนันตะชินะเตชะสา
                   วะสะโต เม สะกิจเจนะ สะทา สัมพุธะ ปัญชะเร.
                                                    ๑๔.ชินะปัญชะระมัชฌัมหิ วิหะรันตัง มะฮีตะเล
                                                           สะทาปาเลนตุ มัง สัพเพ เต มะหาปุริสาสะภา.
             ๑๕. อิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข
                    ชินานุภาเวนะ ชิตุปัททะโว
                    ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโฆ
                    สังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโย
                    สัทธัมมานุภาวะปาลิโต จะรามิ ชินะปัญชะเรติ.
-----------------------------------------------------
เวลาสวดพระคาถาชินบัญชร ควรจะสวดอย่าเร็วนักหรือ ช้านัก เพราะว่าสวดพระคาถานี้เมื่อไร ผีเรือน ผีบ้าน รุกขเทวดา จะมาฟัง มาฟังรับบารมีพระคาถานี้ นี่คือความพิศดารของพระคาถานี้ ( ความเชื่อเป็นความแตกต่างระหว่างบุคคล ) พระคาถานี้มีอนุภาพศักดิ์สิทธิ์มาก ผู้ใดสวดมนต์หรือภาวนาอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะ กิน เดิน นั่งนอน หรือภาวนาแม้ยามอาบน้ำ แปรงฟัน หรือทำงาน จะมีอนุภาพดังนี้ คือ
1. หากสวดมนต์อย่างน้อยวันละ 3 จบ อานุภาพจะคุ้มครองผู้นั้นไป 1 วัน กับ 1 คืน
2. เวลานั่งรถ เรือ หรือขับขี่รถ หรือเดินทาง ให้นึกภาวนาไปในใจ จะทำให้คลาดแคล้ว ปลอดภัยจากอุบัติเหตุทั้งปวงได้ชงัดนักเคยพ้นมามากต่อมากแล้ว
3.ผู้สวดมนต์ พระคาถานี้เป็นประจำ จะเป็นเสน่ห์มงคลด้วยประการทั้งปวง ไม่ว่าท่านจะอยู่ในเหตุการณ์ร้ายแรงอย่างใด ให้ภาวนาจะปลอดภัย แม้คนถูกกระทำของใส่คุณ หากเรารู้ตัวแล้วภาวนามิได้ขาด รับรองได้ว่าเขาทำอะไรเราไม่ได้เลย
4. หากภาวนาประจำมิได้ขาดเลยเรามักมีอะไรพิเศษ เช่น อาจฝันรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า หากนอนแล้วภาวนาจนกระทั่งหลับ (ในใจ) คืนนั้นจะนอนหลับสบายเป็นพิเศษ ตื่นขึ้นมาจะมีความสุขปลอดโปร่งแจ่มใสเป็นพิเศษ บางทีกลางคืนจะมีอะไรดีๆ มาสอนเราด้วย
5. ผู้ที่มีอำนาจสมาธิจิตสูง สามารถจะภาวนาพระคาถานี้ ทำน้ำมนต์รักษาโรคบางชนิด ที่แพทย์ปัจจุบันรักษาไม่หายให้หายได้
6. ใครเจ็บไข้อยู่หากมีคนอื่น (แม้มิใช่ญาติ) บนบานกล่าวว่าจะสวดมนต์ให้ร้อยเที่ยว ห้าร้อยเที่ยว หรือหนึ่งพันเที่ยว ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรเขามักจะหายป่วยจริงๆ (เคยทดลองมาแล้วแม้คนต่างศาสนากัน) หากผู้เจ็บป่วยที่นอนรักษาตัวอยู่ที่ไหนก็แล้วแต่หากภาวนาพระคาถานี้อยู่เรื่อยๆจะทำให้เขาหายป่วยเร็วขึ้น มากจนน่าแปลกใจ
7. ผู้ประกอบอาชีพต่างๆ หากยามว่างให้ภาวนาพระคาถาบทนี้จะทำให้อาชีพดีขึ้น เช่น ค้าขายดีขึ้นแม้ปลูกพืช ปลูกผักผลผลิตจะดีขึ้นหรือรายได้ดีขึ้น เด็กๆ นักเรียนหากสวดมนต์บทนี้ได้และสวดประจำบ่อยๆ หรือทุกคืนก่อนนอน จะเรียนเก่ง จำดีอย่างแน่นอนรับรอง
8. ผู้สวดมนต์พระคาถาบทนี้เป็นประจำแล้ว ประกอบอาชีพสุจริตไปด้วย จะทำให้ลดวิบากกรรมตัวเองให้เบาลงกว่าที่จะได้รับจริง หากกุศลส่งก็จะหนุนให้กุศลส่งแรงขึ้น หากใช้ไปนานชั่วชีวิตจะประสบสุขตามกุศลแน่นอน
9. เมื่อร่วมกันสวดอธิษฐานพร้อมๆ กันหลายคน หรือเวลาเดียวกัน จะมีอานุภาพบริสุทธิ์แผ่ออกไปกว้างไพศาลมากทำให้ผู้สวดก็ดี สถานที่บริเวณก็ดี รวมไปถึงประเทศชาติจะได้เจริญ และรอดพ้นจากภัยพิบัติทั้งหลายที่จะเกิดขึ้นแก่ประเทศ เราได้ ทำให้ประเทศเราเด่นดังในที่สุดได้

(อานุภาพของพระคาถายังมีอีกมาก หากทุกท่านหมั่นสวดมนต์ภาวนา ความเจริญ ความเมตตา หากินคล่องก็จะอยู่กับท่าน)  ผู้ใดได้สวดภาวนาพระคาถาชินบัญชรนี้เป็นประจำอยู่สม่ำเสมอ จะทำให้เกิดความสิริมงคลสมบูรณ์พูนผล ศัตรูหมู่พาลไม่กล้ำกราย ไปทางใดย่อมเกิดเมตตามหานิยม เกิดลาภผลพูนทวี ขจัดภัยจากภูตผีปีศาจ ตลอดจนคุณไสยต่างๆ ทำน้ำมนต์รดแก้วิกลจริตแก้สรรพโรคภัยหายสิ้น เป็นสิริมงคลแก่ชีวิต มีคุณานุภาพตามแต่จะปรารถนา ดังคำโบราณว่า "ฝอยท่วมหลังช้าง" จะเดินทางไปที่ใดๆ สวด 10 จบ แล้วอธิษฐานจะสำเร็จสมดังใจ

Long-term memory structure

here are two types of long-term memory: episodic memory and semantic memory. Episodic memory represents our memory of events and experiences in a serial form. It is from this memory that we can reconstruct the actual events that took place at a given point in our lives. Semantic memory, on the other end, is a structured record of facts, concepts and skills that we have acquired. The information in semantic memory is derived from that in our own episodic memory, such that we can learn new facts or concepts from our experiences

อ้างอิงจาก : http://aaboori.mshdiau.ac.ir/FavouriteSubjects/human_memory.htm เข้าถึงเมื่อวันที่ 30/12/55

Human Memory

Sensory memory

The sensory memories act as buffers for stimuli received through the senses. A sensory memory exists for each sensory channel: iconic memory for visual stimuli, echoic memory for aural stimuli and haptic memory for touch. Information is passed from sensory memory into short-term memory by attention, thereby filtering the stimuli to only those which are of interest at a given time.

Short-term memory

Short-term memory acts as a scratch-pad for temporary recall of the information under process. For instance, in order to understand this sentence you need to hold in your mind the beginning of the sentence you read the rest.
Short term memory decays rapidly (200 ms.) and also has a limited capacity. Chunking of information can lead to an increase in the short term memory capacity. Thst is the reason why a hyphenated phone number is easier to rememeber than a single long number. The successful formation of a chunk is known as closure. Interference often causes disturbance in short-term memory retention. This accounts for the desire to complete the tasks held in short term memory as soon as possible.

Long-term memory

Long-term memory is intended for storage of information over a long time. Information from the working memory is transferred to it after a few seconds. Unlike in working memory, there is little decay.

อ้างอิงจาก : http://aaboori.mshdiau.ac.ir/FavouriteSubjects/human_memory.htm เข้าถึงเมื่อวันที่ 30/12/55

My Prof. about (Episodic and Semantic memory)

อ้างอิงจาก : http://alicekim.ca/tulving/1980_1989.htm เข้าถึงวันที่ 30/12/55

การศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อครูผู้สอน วิชาไมโครคอมพิวเตอร์และการใช้งาน 2 ประจำปีการศึกษา 2554/2

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อครูผู้สอน วิชาไมโครคอมพิวเตอร์และการใช้งาน 2 ในระดับชั้น ประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.2) สาขางานเทคนิคคอมพิวเตอร์ ประจำปีการศึกษา 2554/2 โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง เป็นนักเรียนที่เรียนในวิชา  จำนวน 37 คน  ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้             1. ความพึงพอใจของนักเรียนมีต่อความสามารถในการสรุปของครูผู้สอนอยู่ในระดับดี             2.  ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อความสามารถในการถ่ายถอดเนื้อหาของครูผู้สอนอยู่ในระดับดีมาก             3. ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อวิธีการสอนที่ทำให้ผู้เรียนเกิดความรู้ความเข้าใจอยู่ในระดับดี             4. ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการใช้สื่อการสอนประกอบการเรียนการสอนอยู่ในระดับดีมาก             5. ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการวัดผล ประเมินผลที่เป็นระบบอยู่ในระดับดี